Naar Cache Creek, een Inn waar we nooit meer terug willen!

Vandaag vertrekken we weer uit Clearwater. Jammer, want de hotelkamer was heerlijk, en we genoten van de fijne mensen en het goede ontbijt. Maar; op de agenda een nieuwe locatie. Cache Creek. De route ernaartoe was mooi, bijzonder maar vooral erg heet. Omdat we van te voren wisten dat er in Cache Creek eigenlijk niets te beleven valt, vinden we een stadje ergens halverwege. Kamloops. En Kamloops heeft eenwildpark dat gewonde dieren opvangt. We denken: dat is een prima manier om de tijd wat door te komen. Maar het park valt tegen. Het is vergane glorie, en de entree is bestaan de prijs. De grote roofvogels zijn eigenlijk heel zielig; ze zijn ooit aangereden, kunnen niet meer vliegen maar zijn wel zo ver weer opgelapt. En zitten nu in een kooi op een tak. Heel zielig. En zo ook de andere dieren. Na een uur te hebben doorgebracht geven we het op en stappen weer in de auto. Na anderhalf uur bereiken we Cache Creek. Cache Creek is een soort stukje droge woestijn. Het lijkt ook alsof hier wild westerns worden opgenomen. Zo droog en heel kaal. En heet dus. 32 graden. De inn waar we zouden gaan verblijven lijkt op de website foto’s prima. Maar er blijkt al snel: de foto’s zijn niet van deze inn. Het was ooit in de jaren ‘60 een mooie accommodatie, maar na de opening is er enkel alleen zo af en toe een nieuw douche gordijn opgehangen. En verder: vieze rommel. De dame achter de balie heeft er niet veel zin in, en zegt gelijk: jullie kamer is boven maar er is geen lift. Na net alles te hebben neergezet en gesjouwd blijkt: het toilet is stuk. Na een hoop gezeur met de balie dame krijgen we een andere kamer. Daar hangt de douche kop los aan de muur, en de kraan in het bad idem. We kunnen hier ook niets eten dus vragen we naar de dichtstbijzijnde supermarkt. We lopen erheen en ontdekken: hier is echt niets vers; alles heeft een houdbaarheidsdatum tot oneindig. We kopen dan maar een bakje instant noodles om toch maar iets te eten, want we hebben een waterkoker op de kamer gezien. Bij terugkomst blijkt; die is nog nooit schoongemaakt/ontkalkt. We worden gelijk misselijk. We eten uiteindelijk een droge bagel, en gaan snel naar bed. Het is een zeer korte nacht, er blijkt een bedrijf naast de inn met zware trucks, en die beginnen om 04:15. Een hoop lawaai, en wij doen geen oog meer dicht. We besluiten om 06:30 uiteindelijk toch op te staan en pakken alles snel in. We klagen nog over alles bij de manager, en die doet alsof ze het heel erg vindt. Maar op een Google-review lezen we dat deze klachten aan de lopende band worden gemeld, en wordt door de inn op gereageerd dat het snel opgelost wordt, maar de inn is nog steeds bagger.
 

We rijden uiteindelijk een prachtige route naar onze volgende locatie: Whistler. Een mooi ski-dorp met het allermooiste hotel. Een verademing. We zetten snel onze spullen weg en pakken een hete douche. Even Cache Creek eraf spoelen.