Telegraph Cove; de walvis safari bij the prince of whales

Vandaag: de walvissafari! Rond 08:30 worden we verwacht bij de haven. Er staat al een klein groepje mensen te wachten. Het is maar een kleine groep wat zeker voordelen heeft. Op een dag gaan er 3 tochten de zee op, en dit is de eerste van de dag. Door de kleine groep is er voldoende ruimte op de boot om rond te lopen voor de beste plek om de walvissen te spotten. We krijgen een korte veiligheid uitleg, en wat er gedaan moet worden mocht de boot zinken. Dan kunnen we de boot op. Bij vertrek moet iedereen onderin de boot zitten, maar als we uitleg hebben gehad over de tocht zelf gaan we naar het bovenste gedeelte van de boot. Daar hebben we het beste zicht. De tocht wordt geleid door 3 dames met veel kennis en ervaring van het water en de dieren. Ze vertellen veel over de omgeving, het voedsel en waar je een bultrug die nog onder water is toch kan zien: een pluim opspuitend water. Dus daar zijn we naar op zoek. Er worden eerst twee Minke whales gespot, die zijn vrij zeldzaam. Dan is er op zo’n 20 meter van de boot een pluim te zien van een bultrug. We proberen deze bultrug beter te zien door de grote lens van de camera, maar er is niet veel te zien. En dan.. springt de bultrug zo ineens uit het water en land met een enorme plons weer het water in. Zo bijzonder! Helaas niet vast kunnen leggen, maar het wat heel mooi om te zien. We zien nog een aantal bultruggen in de verte, en dan is de boot omsingeld door een grote groep dolfijnen. Die zwemmen mee met de boot. Er wordt een microfoon die sonar op kan vangen in het water gehangen en zo horen we de dolfijnen communiceren met elkaar. We horen ook een bultrug die mee ‘zong’ met de dolfijnen. En daar waren de medewerkers ook van onder de indruk, want dat is nogal zeldzaam. Er was ook een zeeleeuw te horen. Die zagen we vervolgens ook meespringen met de dolfijnen. Erg bijzonder; een groepje van 3 dolfijnen springt uit het water en daartussen tegelijkertijd ook een zeeleeuw. Dat hebben we ook vast kunnen leggen. Daarna hebben we in de verte nog een heel aantal bultruggen gezien. Er was er 1 die met zijn staart op het water sloeg, en dat hebben we ook heel mooi kunnen fotograferen. Ondertussen zijn we al bijna 3 uur onderweg en varen al weer terug naar de haven. We passeren nog een grote rots waar wel honderden zeeleeuwen op liggen. En die waren ook vooral aan het schreeuwen. Een bijzonder tafereel. Er volgen nog wat dall’s porpoise dolfijnen de boot: die hebben zwart witte lijven, net zoals de orka’s. Die zagen we helaas niet, maar al met al hebben we een hoop gezien. Na de tocht drinken we een kop koffie bij een koffiehuis bij de haven. De barista die daar de koffie maakt geeft aan dat ie t liefst koffie maakt als er stevige muziek op staat en zet hard Iron Maiden aan. We hebben gelijk een klik. Hij maakt de lekkerste espresso en we eten een ‘cheese-scone’ die er niet uitziet maar wel erg lekker smaakt, en net die ochtend vers is gebakken. De middag doen we rustig aan, kijken een Netflix serie die we eerder hebben gedownload. Want er is in Telegraph Cove geen tv, geen internet en geen bereik.

’s avonds eten we weer bij de pub, en pakken de koffers weer in. De volgende ochtend vertrekken we alweer naar Parksville. En dat is een lang stuk rijden.